Sonra eğilip Turin'e bakarak bir çığlık attı:
"Elveda, sen, iki kere sevdiğim! A Turin Turambar turun ambartanen: kadersizliğin kölesi olan kaderin efendisi! Ne mutlu ki ölüp gidene!"
Nienor korkudan ve acıdan çıldırmış bir halde koştu ve Cabed-en-Aras'ın kıyısına kadar gelip kendisini aşağıya attı ve çağıldayan sularda kaybolup gitti.
Ve o günden sonra hiçbir insan gelip Cabed-en-Aras'tan aşağıya bakmadı; kuşlar ve diğer hayvanlar bile o tarafa gelmediler; tek bir ağaç bitmedi burada ve adı da Cabed Naeramarth oldu, Korkunç Kadersizliğin Atlayışı.
--
Nienor'un haberi halkı gözyaşlarına boğdu ve tam o sırada Turin karşılarında belirdi.
Korkunç gerçekleri öğrendi ve inkar etti.
Sonrasında Cabed-en-Aras'a gelmişti; gürüldeyen suyun sesini duydu ve sanki kış gelmiş gibi ağaçların yapraklarının tamamen sararıp döküldüğünü gördü.
Sahip olduğu onca şeyden sonra, elinde kalan tek şeyi, Gurthang'i, kılıcını çekti ve şöyle dedi:
"Selam sana Gurthang! Seni kavrayan el dışında hiçbir efendi ya da bağlılık tanımazsın. Hiçbir kandan da çekinmeyeceksin. Turambar Turin'in canını da böyle alır mısın, beni çabucak katleder misin?"
Ve kılıçtan cevap olarak buz gibi bir ses çınladı:
"Evet, kanını memnuniyetle içeceğim, böylece en eski efendimin kanını ve haksız yere katledilenlerin kanını unutabilirim. Seni hızla katledeceğim."
Bunun üzerine Turin, kabzayı toprağa yerleştirip Gurthang'ın üzerine atıldı ve kara kılıç canını oracıkta aldı.
Elfler, Turin'i öldüğü yüksek tepeciğe yatırdılar ve Gurthang'i yanı başına bıraktılar.
Bütün işler tamamlandığında, Elfler, Turin ve Nienor için bir ağıt yaktılar; tepeciğin üzerine büyük, gri bir taş dikildi ve üzerine Doriath rünleriyle şu sözler kazıldı:
TURAMBAR TURIN DAGNIR GLAURUNGA
Ve altına da şunları yazdılar:
NINIEL NIENOR
Ama onun bedeni orada değildi ve Teiglin'in soğuk sularının onu nereye götürdüğü asla öğrenilemedi.
---
Hurin'in çocuklarının üzerine verilmiş hüküm böylece son buldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder